Očekuje se spektakularno polufinale: Čudo od klinca protiv ekipe koja prkosi sopstvenoj tradiciji FOTO
Italija – Španija. Polufinale EVRO 2020. “Finale prije finala”, reći će mnogi.
Sada je ulog najveći. Ko pobijedi, igraće za titulu prvaka kontinenta. A na terenu novog “Vemblija” dva giganta, koja su ispisivala istoriju fudbala. Evropsko prvenstvo stiglo je do završnice, a veliki derbi će odrediti prvog finalistu, dok u sredu igraju Engleska i senzacionalna Danska.
Samo, ko je, zapravo, bolji, ovi novi, vrlo pokretljivi Italijani, ili “osvježeni” Španci, sa čudom od klinca?
Recimo, mogli bismo da počnemo ovo iščekivanja prvog polufinala upravo kratkim osvrtom na tog 18-godišnjaka. Pedri je, iako tek odnedavno punoljetan, fudbaler koji je na EVRO 2020 stvorio najviše šansi.
Tačnije, u čak 35 slučajeva kada je došlo do šuta na gol rivala – on je imao udjela osam puta je svojim driblingom i/ili dodavanjem do šutera “direktno stvorio šansu”, a još 27 puta je započinjao završnu sekvencu akcije koja je okončana udarcem.
Naravno, nije Pedri jedini koji briljira u ekipi selektora Luisa Enrikea. Štaviše – ova nova “furija”, bez nekih zvijezda na koje je navikla ljubitelje fudbala (poput Serhija Ramosa), stvara više šansi po meču nego u doba svoje najveće slave.
Protiv Švajcaraca su šutirali čak 28 puta. Dali su dosad 12 golova na ovom turniru (istina – tri su bili autogolovi rivala). A pritom ih šut baš i ne služi: Dani Olmo sa 16 i Đerard Moreno sa 15 udaraca – igrači su koji su najviše puta probali da promijene rezultat na EVRO 2020, a nisu uspjeli. Još ako oni prorade. Italijanima se neće dobro pisati.
Konkretno, čak 14 gol-prilika po meču ima na prvenstvu Evrope španska repezrentacija, a toliko nije stvarala ni kada je osvojila EVRO 2008, EVRO 2012 i Mundijal 2010. Španci su prvi po tome na ovom šampionatu. A drugi? Italijani, sa 10,3.
Samo, Italija je bolja od Španije u nečemu. Za razliku od svog večerašnjeg rivala, “azuri”, koji su pod Robertom Manćinijem odustali od višedecenijske tradicije “E, hajde da se mi lijepo zatvorimo, pa ćemo ga (gol) već nekako dati” – među pet najboljih ekipa su na prvenstvu Evrope u svih pet kategorija koje se tiču stila igre. Treći su po posjedu lopte (57 odsto vremena), četvrti i po čestim brzim akcijama (12,6 po utakmici), četvrti po uspješnom pozicionom napadu koji dovodi do šuta ili prilike za šut, četvrti i po tzv “opasnim posjedima”, koje ne dovedu do udarca, a drugi su po kontranapadima.
Italija, međutim, ne može da računa na teško povrijeđenog Leonarda Spinacolu koji će morati da pauzira do kraja ove godine poslije velikog peha na meču s Belgijom, a njegova zamjena, Emerson, daleko manje ima dodira s loptom, daleko manje je s njom u završnoj trećini terena (16,2 kontakta s loptom po meču, naspram Spinacolinih 29,1), manje stvara prilika (0,9 naspram 1,9), ali je – na maltene istom nivou kada se radi o proigravanju saigrača koji su ispred njega (26,7 odsto njegovih dodavanja “ide napred”, što je za samo 0,2 odsto manje od Spinacole).
Međutim, nije na njemu da brine brigu (samo) o tome. Marko Verati, reicmo, stvara 4,7 šansi po meču (naspram samo 1,5 u dresu PSŽ prošle sezone) što je učinak čak bolji i od čuvenog belgijskog plejmejkera, Kevina de Brujnea (4,3).
Dodate tome i borbenog Kjelinija u defanzivnom bedemu “azura”, sklad cijele ekipe koja možda nema ubitačnog centarfora, ali maltene svi njeni igrači koji nisu defanzivci mogu da lako da budu strijelci i dobijete, sa pravom, “finale prije finala”. Sudi ga, nama dobro poznati, Feliks Brih.
(Blic Sport)
