Tamberijev put preko trnja do zlata

Prvi put za 109 godina dogodilo se da su dvojica atletičara odlučila da podijele olimpijsku medalju.

Mutaz Eša Baršim i Đanmarko Tamberi izabrali su da ne nastave takmičenje i da podijele olimpijsko zlato u skoku uvis. Imali su identičan rezultat, a kada im je ponuđeno da između sebe riješe pitanje pobjednika tako što će nastaviti takmičenje izabrali su da odmah obojica uzmu zlato.

Bez greške su oba takmičara preskočila sve prepreke do visine od 2.37. Sljedeći skok trebalo je da izjednači olimpijski rekord i visinu 2.39. Iako su sve do tog momenta preskočili iz prve, obojica su rušili motku sva tri puta na ovoj visini. Konsultovali su se sa sudijama, ponuđen im je plej-of, a Baršim je pitao da li moraju da nastave. Uslijedilo je rukovanje i dobili smo dva olimpijska šampiona u istoj disciplini u jednom danu. Ovo je prvi put još od Igara u Stokholmu da su u atletici za jednu disciplinu dodijeljene dvije zlatne medalje.

Zgodno za Italijana koji je i onima koji ne prate tako pomno atletiku postao poznat po svom polu-obrijanom licu na velikim takmičenjima.

Dvadesetdevetogodišnji Italijan učestvuje na Igrama drugi put. Takmičio se u Londonu 2012 (2.21m), ali u Riju ga nije bilo. Imao je povredu tetive lijevog stopala zbog čega je morao i na operaciju i to ga je spriječilo da se takmiči. I ko zna da li bi se dovoljno oporavio i za Tokio da Igre nisu prolongirane za godinu dana. Ovo mu je naravno najveći uspjeh u karijeri, a suze i valjanje po atletskoj stazi dovoljan su pokazatelj koliko mu ovo znači i koliko je i sam bio iznenađen.

Sportski život počeo je igrajući košarku kao dijete, ali je na kraju ipak odlučio da se posveti sportu kojim se bavio i njegov otac koji je predstavljao Italiju na Igrama u Moskvi 1980. godine. Sada je sve naplatio i zajedno sa zemljakom Lamontom Džeksonom, najbržem čovjeku planete, obilježio dan na “čizmi”, ali i mnogo šire.